Foto gemaakt tijdens een duizelingwekkende vaart op een airboat doorheen de Surinaamse swamps in Commewijne.
Auteur: Arno Briers
rechtsaf
in de drukkerij van de West
airboat
Voor mijn nieuwe job bij Staatsolie ging ik donderdag voor het eerst een kijkje nemen bij de exploratieboringen in het district Saramacca (ongeveer 45 min. rijden van Paramaribo). Op de hoofdbasis van Staatsolie in Saramacca had ik een interessant gesprek met een Trinidadiaan. “You don’t find oil in the city, it’s out there in the jungle, off shore and in swamps.” Suriname is naast Nigeria, Indonesie en Louisiana (VS), de enige plaats ter wereld waar men olie uit de moerassen haalt.
reddy de schilder
Deze man ontmoette ik aan de waterkant in Paramaribo. Hij beweerde dat hij 30 jaar geleden in Nederland met Herman Brood had samengewoond. “Maar toen hij drugs begon te spuiten, heb ik hem eruit gesmeten,” aldus Reddy de gekke schilder. Na een beetje aandringen mocht ik dan toch een foto van hem maken. Hij vertrouwde me wel niet helemaal, want hij dacht dat ik een herdruk van zijn schilderij zou maken en verkopen op de zwarte markt. Tegenwoordig kunnen ze alles he meneer?
telefooncel voor groot en klein
fotograaf in Suriname
Altijd interessant om even te polsen welke fotografen Suriname eerder al fotografeerden. Tot nu toe vind ik het werk van Robert Caputo echt goed. Al zijn er niet veel foto’s van Suriname te vinden op zijn website.
Ā© Robert Caputo
polaroid
Vier portretten even door de digitale polaroid camera gehaald (http://www.poladroid.net) en nadien bewerkt in Photoshop. Leuke software trouwens, zeker checken.
a true beauty
oud huisje
laat de persen maar rollen
brand
blaffend hondje
nieuwe handtekening
gravenstraat, paramaribo
verse vis
wijdenboschbrug
De Wijdenboschbrug, ook wel de Surinamebrug genoemd, verbindt Paramaribo met Meerzorg in het district Commewijne. Hoewel deze brug Suriname in financiƫle moeilijkheden bracht, draagt ze toch haar steentje bij aan de ontwikkeling van het oostelijke gedeelte van Suriname. Voor de bouw van de brug in 2000 waren er alleen maar veerboten die Paramaribo met Commewijne verbonden. De brug werd vernoemd naar de voormalige president van Suriname, Jules Wijdenbosch.
yashica mat 124G
Sinds gisteren ben ik verknocht aan de Yashica Mat 124G van mijn werkgever. Die middenformaatcamera, die in 1971 in productie ging, is geweldig leuk om mee te werken. Het leukste aan deze camera is natuurlijk dat je langs boven in de zoeker kijkt en de 6x6cm film die erin gaat. Wanneer mijn afdrukken klaar zijn, scan ik ze in en post ze hier.
regen regen regen
black cat superior rum
gekke hond
een symbool van verdraagzaamheid
De synagoge die broederlijk naast de moskee staat in Paramaribo is een van die symbolen waar men graag mee uitpakt naar de buitenwereld. Alida Neslo vertelde me afgelopen zondag dat vlak na 9/11 CNN in Paramaribo was om de twee gebedshuizen te filmen. CNN vroeg toen aan iemand van de moskee of ze nu geen last hadden van die synagoge. “Ja” ,zei die man, “ze parkeren altijd hun wagens voor onze deur.” Vandaag ben mocht ik even een kijkje nemen in die moskee en de man die me binnenliet zei het ook: “ik weet niet wat ze daar in Europa allemaal doen hoor, maar hier is het de normaalste zaak van de wereld.” De hoofdredacteur van de West zei me ook ooit eens dat in Suriname niet zozeer op basis van geloof gediscrimineerd wordt, maar wel op basis van etniciteit.
Zhong Mu I
Afgelopen donderdag was ik bij de tewaterlating van het containerschip Zhong Mu I. Het is de eerste keer dat in Suriname een schip van dergelijk kaliber gebouwd werd. Voor mij was het de meest geweldige ervaring die ik ooit bij de krant had. Het schip werd aan de oevers van de Surinamerivier te water gelaten tegen valavond. Op de achtergrond doemt de grote Wijdenboschbrug op.
25 november 1980
Vandaag is het 29 jaar geleden dat de militaire staatsgreep onder leiding van Desi Bouterse en Roy Horb plaatsvond. In de nacht van 24 op 25 februari 1980 omstreeks twee uur begon de actie. De militairen veroverden de marinebasis en kregen daarmee een patrouilleboot in handen die bewapend was met het enige in Suriname aanwezige kanon. Vanuit die boot bestookten de militairen het politiebureau aan de Waterkant, dat helemaal vernield werd.
Afgelopen nacht hield Boutserse, nog altijd zeer actief in Suriname met zijn politieke partij NDP, een bijeenkomst ter nagedachtenis aan zijn ‘revolutie’. Op de foto’s het monument ter nagedachtenis van 25 februari 1980.
desolaat
yes we can
lach niet met mijn lengte
portretje van Zassa
Leiding
Vrijdag moest ik voor de krant naar de opening van de nieuwe politiepost in Leiding, een klein dorpje in het district Wanica. Openingen zijn nooit echt prettig om bij te wonen, zeker niet wanneer een minister is uitgenodigd. Die hebben de vreselijke gewoonte om altijd een uur te laat te komen en ja wat doe je dan… foto’s maken natuurlijk.
bootje kijken
Zoals elke dag wandelde ik vandaag met mijn vriendin naar de redactie van de West. Zoals elke dag wandelen we dan langs de waterkant, maar vandaag lag daar plots een prachtig schip op de Surinamerivier. Toen we later op de redactie arriveerden, vernamen we dat de kapitein de pers had toegestaan om aan boord te komen. Onze vreugde kon niet op, het was geweldig! Het schip, Stad Amsterdam, vaart onder de Nederlandse vlag en kwam van Martinique.
rainy day – dream away
Deze morgen regende het pijpenstelen. Gek genoeg is het de eerste keer dat ik zo’n zware regenval meemaakte. Ik geloof dat ik tijdens mijn andere bezoekjes aan Suriname gewoon geluk had met het weer. Mijn vriendin en ik gingen even met de wagen door de straten rijden. Zij aan het stuur en ik op de passagierszetel.
Het zicht uit mijn raam.
nieuw kapsel
Mijn vriendin heeft een nieuw haarkapsel, na zes jaar vlechtjes is het nu weer glad gemaakt. Dat moest even gevierd worden met een kleine shoot.
waterkant
De Waterkant in Paramaribo is echt een genietersplekje. Ik hou ervan, want je kan er werkelijk allerlei mensen zien. Toeristen, stagiaires, zwervers, gewone Surinamers, koppeltjes,… Deze Waterkant reeks wordt zonder twijfel nog vervolgd.
Lex Rijger
Zondagochtend ben ik met mijn vriendin Lex Rijger gaan interviewen. Toen ik hoorde dat hij een country zanger was, moest ik toch maar even een kleine schaterlach onderdrukken. Country in Suriname? De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Toch was het een hele aangename en bereidwillige man.
Capa
Het retrospectief van Robert Capa in het Joods museum in Brussel is echt de moeite. Toen ik mijn camera bovenhaalde, stapte de museumwachter naar me toe met de boodschap: “pas des photos”. Met een beetje lobbywerk en de belofte geen foto’s te maken van de beelden op zich, maar wel van het geheel werd er dan toch een oogje dichtgeknepen. Verder is de tentoonstelling heel sober opgebouwd, maar dat stoorde eigenlijk niet. Je kan nog gaan kijken tot 15 april.
Joods museum:
http://www.new.mjb-jmb.org