Auteur: Arno Briers

Arno Briers http://

Mark Allen Johnson: fotograaf met ballen

Gisteren was ik op zoek naar foto’s van vrouwen achter de tralies. Al snel kwam ik terecht bij Mark Allen Johnson en zijn reeks ‘Pregnant in Prison’. Als je zijn portfolio bekijkt, valt het al snel op dat Johnson een fotograaf is die het onmogelijke eist. Zijn credo “I pride myself in making the impossible possible” zegt genoeg. Johnson is wellicht het meest gekend om zijn reeks ‘L.A Gangland’, waarvoor hij naar Compton in California trok. De fotograaf had de grootste moeilijkheden met het vinden van de toegangspoort naar die subcultuur. De homeboys van Compton stonden natuurlijk niet te springen om pottenkijkers toe te laten. Dus besloot Johnson om wat ‘rond te hangen’ in die (vijandige) buurt. Nadat hij bijna in elkaar werd geslagen, beroofd en een geladen pistool tegen zijn knikker kreeg, begon het tij te keren. Johnson kon al wat vrijer bewegen in Compton en de meeste gangsters mochten hem wel. Misschien omwille van zijn ijzersterke wil en doorzettingsvermogen? Het volledige verhaal over hoe L.A Gangland tot stand kwam, kan je hier lezen.

Het resultaat vind je op zijn website onder Photography Portfolio: L.A Gangland. (direct linken lukt niet).

Land van Dijk

Gisterenavond moest ik even naar Land van Dijk, de buurt waar stevige rukwinden een aantal daken hebben beschadigd. Ik wist niet goed wat ik ervan moest verwachten. Dat het om een arme buurt ging dat wist ik wel, maar blijkbaar was ik er niet op voorbereid. Het eerste wat ik hoorde toen ik uit de taxi stapte was ‘ik ga die man zijn tas stelen’ (maar dan in het Surinaams). Gelukkig waren er een paar vriendelijke Surinaamse moeders die mij wel verwelkomden en me verzochten niet op die man te letten. Al snel mocht ik een kijkje gaan nemen op het terrein van de bewoners en foto’s maken. Ik ben in Suriname nooit echt zodanig geconfronteerd geweest met armoede. Vandaag werd ik eventjes mooi met de neus op de feiten gedrukt.

Land van Dijk (1)

Land van Dijk (2)

Land van Dijk (3)

Land van Dijk (4)

Land van Dijk (5)

Land van Dijk (6)

Land van Dijk (7)

Land van Dijk (8)

Land van Dijk (9)

Land van Dijk (10)

Land van Dijk (11)

Land van Dijk (12)

OUDjaar in SURINAME

Dit jaar vierde ik voor het eerst kerst en Nieuwjaar in de tropen. Vele mensen prikkelden mijn nieuwsgierigheid door Suriname uit te roepen als the place to be tijdens de eindejaarsperiode. Eerlijk gezegd bleef ik toch een beetje zo een houding aanhouden van: ‘yeah right, laten we dat eerst maar eens zien.’ Wel, ik werd eerlijk gezegd aangenaam verrast.

26-29 december

Na kerst begon het ’s avonds al wat onrustiger te worden in de straten van Paramaribo. Mensen die garages vol met vuurwerk hadden ingeslagen konden het niet laten om toch alvast wat bombels (knalvuurwerk) tot ontploffing te brengen. Hier en daar kon je boven de daken ook al wat echt vuurwerk zien. Suriname valt het best te omschrijven als een ‘vuurwerkgek’ land tijdens de oudejaarsperiode. De vele chinezen dragen natuurlijk bij aan die gekte met een enorm aanbod aan bombels, pagara’s, vuurwerk en weet ik veel wat nog allemaal.

30 december

Geen speciale dag toch? Wel in Suriname. Op 30 december wordt er al zo hard gefeest dat het lijkt alsof ze Nieuwjaar hier een dag vroeger vieren. Er werd een enorme streetparty gehouden met optredens en vooral veel eten. Waarom Surinamers op 30 december ook al feesten? Ik heb niet echt een goed antwoord kunnen vinden op die vraag, dus hou ik het er gewoon maar op dat Surinamers echt van feesten houden.

31 december

Het feest begint vandaag al heel vroeg in de stad. Rond 10 uur is het al op de koppen lopen in de Domineestraat. Om 12 uur begint dan die langverwachte pagara-estafette waarvoor iedereen naar de stad is afgezakt. Een pagara is eigenlijk een lang touw met daaraan allemaal bommetjes. Tijdens de pagara-estafette worden meters lange pagara’s ontrold en aangestoken. Wat je dan krijgt, zijn drie dingen: oorverdovend lawaai, veel rook en veel rode rommel op straat. Alsof die pagara-estafette nog niet genoeg sfeer en toeschouwers met zich meebrengt, rijdt er ook nog eens een partybus met liveband doorheen de straten en dat allemaal op klaarlichte dag. Het feest in de stad gaat door tot in de late namiddag. Daarna keren de meesten naar huis zelfgekochte pagara’s te gaan afschieten. Na zonsondergang werd het echte vuurwerk bovengehaald en overal waar je keek, kreeg je een mooie vuurwerkshow voorgeschoteld. Tegen middernacht was Paramaribo veranderd in een oorlogszone. Zelfs nu wanneer ik dit zit te schrijven, hoor ik hier en daar nog een knal van een overgebleven bombel die wordt afgeschoten. Het was een heel bijzonder feest hier in Suriname. Zelfs CNN heeft Suriname opgenomen in de top 6 van Nieuwjaarsbestemmingen. Volledig terecht als je het mij vraagt.

http://www.cnn.com/2009/TRAVEL/12/29/new.years.around.world/index.html

DSC_0006-Edit

DSC_0021-Edit

DSC_0031-Edit

DSC_0078-Edit

DSC_0109-Edit

DSC_0219-Edit

DSC_0322-Edit

DSC_0336-Edit

Voetnoot voor fotografen: Foto’s zijn in zwart-wit omdat ik mijn ISO vergat terug te draaien en er bijgevolg heel veel ruis op de foto’s zit.

Voetnoot voor niet-fotografen: Foto’s zijn in zwart-wit omdat ik met mijn verstrooide kop mijn camera-instellingen niet heb gecheckt. Bijgevolg bevatten de foto’s te veel ruis om ze in kleur te laten zien.

Bryan Simons

Bryan Simons maakt juwelen van awara- en maripapitten en kokosnoten. Geen goud voor deze kunstenaar, want de meeste dingen die hij draagt heeft hij zelf gemaakt. Het bewerken van awara- en maripapitten is geen makkie. Beide pitten zijn zo hard als steen, maar je krijgt gegarandeerd unieke en stevige juwelen!

Bryan Simons

Bryan Simons

Focus op blinden

Blinden en slechtzienden in Suriname krijgen het soms hard te verduren. De arbeidsmarkt staat niet echt met open armen klaar, maar ook de mobiliteit in de binnenstad ligt er zoals de straatstenen maar povertjes bij. De Louis Brailleschool in Paramaribo is bovendien de enige blindenschool in Suriname waar blinden en slechtziende leerlingen terecht kunnen. Gedurende een week fotografeerde ik de school, waarbij ik de kinderen in de klas fotografeerde, tijdens een wandeling in de stad, maar ook tijdens de zwemles. Mijn conclusie na een weekje meelopen met de school was dat deze kinderen helemaal niet anders zijn. Ze leren, spelen en zwemmen zoals iedereen. Toch worden ze door de samenleving niet altijd als gelijke gezien. Om die reden moet de focus dringend verlegd worden naar blinden en slechtzienden in Suriname.

Focus op blinden| Arno Briers | Suriname

Louis Brailleschool gaat zwemmen

Afgelopen week heb ik vooral gewerkt aan een fotoreportage van de Louis Brailleschool, de enige blindenschool in Suriname. Ik spendeerde een halve dag in de klaslokalen en liep met de kinderen mee tijdens de Internationale Dag van de Witte Stok. Als kers op de taart mocht ik vrijdag mee naar het zwembad, waar de kinderen (slechtzienden en blinden) zich in het water waagden. Mijn reeks is nog niet klaar, maar om mijn blog niet te laten verloederen, gooi ik graag deze foto online.

Voor diegenen die het zich misschien afvragen: die kinderen kunnen verdomd goed zwemmen!

Oase

Joseph

Tijdens het maken van een paar landschapsfoto’s aan de Surinamrivier (zie vorige post) kwam deze zwerver lachend naar me toe. In feite heb je in Suriname twee soorten zwervers. Zij die je van de overkant van de straat al beginnen te schreeuwen om ‘een lekkers’ (lees geld) en zij die het wat tactvoller aanpakken en je benaderen met een verhaaltje en eventueel een knutselwerkje achter de hand. Joseph, de zwerver op deze foto, behoorde tot die laatste categorie. Gelukkig maar, want voor een vriendelijk praatje (zwerver of niet) sta ik altijd open.

Joseph